jueves, 23 de junio de 2022

paris santiago el vídeo

 

Va terminando esta historia. 
 Llego al final del camino y non paré de facer semeyes. 
 Vine fotografiando a todo lo que se menea. 
 Y de pronto solo hay mar, ni siquiera hallé sirenas. 
 Non voy a facer más fotos a non ser que retroceda, 
 Cosa que veo difícil, teño nostalgia da miña terra. 
 Me confundí ante la vista y no me queda remedio,
 tengo que dar la razón a los que siempre se empeñan 
 qu´esti planeta ye planu y yo les decía necios. 
 Voy a esperar unes hores sentau en medio les peñes 
 para ver qué por el fondo va desapareciendo el sol 
 y de no haber contratiempo,
 todo se pondrá prieto sin asomo de tormenta . 
Voy a tomarlo con calma y cenar tranquilamente. .
 Abarrunto que en dos horas saldré de este encantamiento 
 que tiene ofuscada mi mente y casi perdido mi aliento… 
Disculpadme la licencia de acabar con estos versos.

EL FASTUOSO RUIDO ENSORDECEDOR DE LA MUERTE

  Conocí a Radi en la embajada de Jordania en Madrid. Era un beduino alto y fornido que inspiraba confianza con su rostro siempre sonriente ...